«Πολύ χίππια μου φαίνονται» ήταν η πρώτη αντίδραση ενός φίλου όταν του είχα προτείνει να ακούσει τον πρώτο τους δίσκο πριν τέσσερα χρόνια. Κι εδώ που τα λέμε κάτι το όνομά τους που θα μπορούσε να παραπέμπει μέχρι και σε έθνικ λαουντζιά συλλογή του σωρού, κάτι το εξώφυλλο τους δεν ήθελε και πολύ να τους παρεξηγήσεις.
Όλα αυτά φυσικά μέχρι την στιγμή που ξεκίνησαν να ακούγονται οι πρώτες νότες της μουσικής τους, και μαζί το ενδοσκοπικό αμφίδρομο ψυχεδελικό ταξίδι. (Για τους ελάχιστους που δεν είχαν πειστεί ακόμη φρόντισαν να δώσουν την τελειωτική απάντηση ο γιγάντιος κιθαρίστας και οι υπόλοιποι Karma guys ζωντανοί στην σκηνή του Αν πριν ενάμιση χρόνο.)Το ταξίδι λοιπόν που συνεχίστηκε και στο δεύτερό τους άλμπουμ το προπέρσινο Satya, φτάνει με το Tri αισίως στο τρίτο επίπεδό του, έχοντας βάλει πλώρη για ακόμη πιο ψηλά εκεί στα 8 περίπου μίλια.
Εκπλήξεις όπως τα φωνητικά της Katrin Wessler στο Svaatanya του προηγούμενου δίσκου δεν υπάρχουν, αντ’ αυτού και τα εννέα κομμάτια του Tri κυλάνε στο γνώριμο -και αγαπημένο- οργανικό ύφος των Karma με τα ατμοσφαιρικά και αργά διαστημικά μέρη της κιθάρας και των πλήκτρων να τα διαδέχονται σκληρά ξεσπάσματα σκονισμένα από την Sky Valley. Σε 2-3 περιπτώσεις όμως όπως στα Tamas, Lakshmi, και το εναρκτήριο Brahama τα μάντρα της κιθάρας σου παίρνουν πραγματικά το μυαλό.
Ο δίσκος όπως και οι δύο προηγούμενοι κυκλοφορεί από την Elektrohasch records του Stefan Koglek των Colour Haze, μιας μπάντας που πέρα από την κοινή καταγωγή και εν μέρει ήχο, μοιράζεται με τους Sleeping Karma και κάτι ακόμη πιο σημαντικό.
Την αληθινή αφοσίωση στην μουσική τους, χωρίς φανφάρες και λόγια περιττά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου